خدای من ،من چشم به راه نگاهتم با عمق جان،فقط همین
و سالها بعد، و باز تکرار آن حس راز و سخت و تو خود میدانی و خودم و فقط تو میتوانی نه من، با من باش بر غم سنگین وجود و زمین و زمانم و مرا امان ده و مرا پناه باش و مرا همراهی ده یگانه در دوعالم از خزانه غیب
مرغ آمین دردآلودیست کاواره بمانده،رفته تا آن سوی این بیدادخانه بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه، نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده
الهی، مددی
و خدایی که در این نزدیکیست/لای این شب بوها لای آن کاج بلند
دوست خوبم، خدای مهربونم سلام، باز هم روزگار بسیار سخت برای هممون و من مستاصل از همه چیز و همه کس فقط به تو امیدوارم و خودت میدونی چه عمق امیدواری دارم، امیدوارم مثل بقیه نوشته هام، چند وقت دیگه که ان شاالله خیلی دور نباشه، بیام و بخونم و و باشوق و شور درونی فکر کنم به اینکه این ها هم به خیر گذشت الحمدلله. خدایا توان بده، درایت بده و قدرت تصمیمگیری درست به هممون، خدایا هرآنچه که صلاحه، به قلب و روح هممون سرازیر کن، خدایا میدونی که تنها پناه همه ما هستی. خدایا فقط میتونم صدات کنم و چشم به لطف و مهربونیت داشته باشم
روز پاییزی میلاد تو در یادم هست
روز خاکستری سرد سفر یادت نیست
ناله ی ناخوش از شاخه جدا ماندن من
در شب آخر پرواز خطر یادت نیست
تلخی فاصله ها نیز به یادت مانده ست
نیزه بر باد نشسته ست و سپر یادت نیست
یادم هست
یادت نیست
...
خواب روزانه اگر در خور تعبیر نبود
پس چرا گشت شبانه ، دربدر یادت نیست
من به خط و خبری از تو قناعت کردم
قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست
یادم هست
یادت نیست
...
عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
کوزه ای دادمت ای تشنه ، مگر یادت نیست
تو که خود سوزی هر شب پره را می فهمی
باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست
تو به دل ریخته گان چشم نداری بیدل
آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست
یادم هست
یادت نیست
